Kış mevsiminin artık son demlerini yaşıyoruz. Ufukta  bahar mevsiminin kızıllıkları belirmeye başladı. Bu kızıllıklar yeniden doğuşun, dirilişin  habercisi olmalı.

Bahar deyince aklıma binlerce canlının yeniden dirilişi aklıma gelir. Düşünceye dalarım. Acaba yaz aylarındaki sayısız böcekler, kelebekler,sinekler bir anda nereye gider? Nerede yaşarlar? Ne yer ne içerler? Kim ısıtır, kim doyurur onları? Tabiata bir bakın her yer kupkuru, hiçbir canlılık eseri yokken birden bire her değişiveriyor. Ilgıt ılgıt esen rüzgar bile insanın yüzünü, ruhunu  okşuyor. Anne elinin başını okşar gibi insana bir güven, bir canlılık geliyor.  Cemreler düşüyor, havaya, suya, toprağa. Derken su yürüyor topraktan ağaçların bedenine, can yürüyor. Canlanıyor her şey.

Artık bir anda her yer yemyeşil.  Çiçekler, zambaklar, laleler, menekşeler…..  sahi nasıl oldu bu birdenbire? Hava değişti. Su değişti. Toprak değişti. Düşünenler için ibret değil de ne bunlar.  Bu husus Kur’an-ı Kerimde “Ey insanlar! Yeniden dirilmekten şüphe ediyorsanız bir de şunu düşünün: Yeryüzünü (kışın) kupkuru, ölü bir halde görürsün. Fakat biz onun üzerine (bahar) yağmurunu indirdiğimizde, o kıpırdanır, kabarır, çeşit çeşit iç açıcı bitkiler çıkarır.” (Hac, 5)  buyrulmaktadır.

Çocukluğumuzdaki baharlar geliyor aklıma, Çallar bile yemyeşil olur, koyunlar, kuzular meleşirdi. Ekinler yeşerir, başak çıkarmaya başlar, Badem ağaçları bembeyaz çiçekler açardı. Karlar erir kavşak çayı coşardı. Bizler için neş’e, oyun, eğlence. Çiftçimiz için bereket ve bolluğun habercisiydi bahar.

Baharın gelişi çok eskiden beri Türk inanç ve geleneğinde de Mart dokuzu (22,23 Mart) diye bilinen günlerde törenler, oyunlar, ziyaretler  gibi etkinliklerle kutlanmıştır. Bugün de dünyanın büyük bir coğrafyasında baharın gelişi kutlanmaya  devam etmektedir.

Bu baharın da  bize yeni dostluklar,  yeni ümitler, yeni hayaller, kararmış kalplerimize bir ışık olması dileğiyle….     NİCE BAHARLARA

HASAN YALÇIN